سید ضیا الدین خواجه

گوهری در قالب پوست گاو

بدون شک شیرین و خسرو را همه آنانی که اندک معلوماتی از ادب پارسی داشته باشند میشناسند، و این که این اثر نفیس و عاشقانه را نظامی گنجوی خلق کرده است ، صحبت ما اما در مورد گوهریست که در دل پوستی از گاو نهفته است.

سید ضیاء الدین تولکی خوشنویس، و هنرمند زبر دست احتمالا در عصر خود آدم بی نظیری بوده است، علاوه بر این هنرش که نویسنده گی و خوش خطی هست که من به چشم سر این اثر نفیس را دیده ام از نوادگان محترم شان همیشه سخن های پیرامون هنرورزی و هنرمندی این مرد شنیده ام، مردی که در دل کوه ها نامش کمتر بر زبانها بوده و شخصیتش که به شهرت نرسیده است، خداوند خیر دهد کسی را که فرمایش داده و سید ضیاء الدین شیرین و خسرو نظامی گنجوی را به خط زیبایش نوشته است.

در عین حال کسی به نام محمد نسیم پروانه از دوستان سید ضیاء الدین بعضی از صفحات این کتاب را طبق رسم آنزمان نقاشی نموده و تصاویری از صحنه های عشقی این کتاب را خلق کرده است. در عصر حاضر هم بعضی از این صفحات توسط محترم دگروال صاحب سید سلطان احمد خان به همان سبک زیبای کلاسیک تصویر سازی شده است که نمونه هر دوی اینها در ذیل درج هست و همچنان جلد و قاب این اثر را هم دگروال صاحب سید سلطان احمد خان با انگشتان هنر ریز شان با نهایت ظرافت مینیاتوری کرده اند که به ارزش این اثر هنری افزوده است.

این اثر لطیف در پوشه ای از چرم گاو نگهداشته شده که الحق در حفظ این اثر بسیار موثر واقع شده است ورنه این اثر از سال 1280 هجری قمری تا کنون دوام نمیآورد.