شعری از مسعود خلیلی

« زکاه بوسه »

شب ِ برات بیا ساقیا ! براتم ده

نفس نفس ز شمیم ِ لبت حیاتم ده .

تمام هستی من حلقه حلقه در بند است

به حلقه های ِسر ِ زلف ِ خود ، نجاتم ده

نصاب ّ حسن ِ و جمالت ، مبر ز یاد ای مه

از آن لبان ِ می آلوده ات ، زکاتم ده

مرا شکر نَبُوَد حاجت ای شکر گفتار

وزان دهان ِ شکر فام ِ خود ، نباتم ده

قفس شکن ، که پر و بال ِ من شود آزاد

ز باغ ِ عشق و محبت ، گل ِ نشاطم ده

سرم سپید و دلم نازکست ، ای ساقی

قدح قدح ، می تلخی ، به احتیاتم ده

شاعر : استاد مسعود خلیلی